MR : 

• La fusion des zones de polices en une zone unique de Bruxelles tout en maintenant la prérogative actuelle des bourgmestres en matière de sécurité et en maintenant des antennes décentralisées pour garder le service de proximité
• Des finances publiques soutenables en se penchant sur les dépenses car nous ne pouvons plus augmenter les impôts qui sont déjà bien supérieurs à ceux payés dans des pays dont la prospérité est comparable à la nôtre
• Des dépenses publiques en pourcentage du PIB dans la moyenne européenne endéans les dix ans grâce à une maîtrise de leur croissance qui, aujourd’hui, n’est plus sous contrôle
• Une évaluation des dépenses publiques secteur par secteur
• Des balises de déficit et d’endettement dans la Constitution s’inspirant des règles budgétaires de l’UE pour assurer cette gestion vertueuse des finances publiques
• Le contrôle de l’évaluation des politiques publiques, grâce à un organisme issu de la fusion de l’ensemble des outils d’évaluation actuel
• Réduction de taille des cabinets ministériels

 

PS (chap 21 programme): 

• Veiller à une égalité et une accessibilité pour tous les usagers des services publics
• Faciliter et simplifier les démarches administratives des usagers
• Accentuer la proximité des services pour répondre aux besoins des citoyens
• ​​Etablir au sein des différentes administrations publiques des référents pour les personnes les plus fragilisées 
• Renforcer la mesure de la satisfaction de l’usager et l’utilisation de données statistiques et d’indicateurs dans la gestion publique.
• • Renforcer la protection des lanceurs d’alerte.
• Rendre la fonction publique attractive sur le marché de l’emploi
• Assurer la mission d’égalité et d’exemplarité de la politique de recrutement dans la fonction publique
• Renforcer le bien-être des agents
• Renforcer la transparence publique des rémunérations et actifs financiers des hauts fonctionnaires et dirigeants publics. 
• Renforcer l’expertise interne du personnel des administrations publiques.
• Développer la valorisation de l’expérience des candidats sans se référer à leur diplôme
• • Développer la marque employeur public (attirer, motiver, retenir les candidats) notamment en améliorant la visibilité des emplois ouverts au sein du secteur public 
• • Diversifier les possibilités d’évolution en instaurant un nouveau développement de carrière basée sur l’expertise (via un examen) 
• Instaurer une carrière spécifique pour les métiers dans les secteurs en pénurie
• Engager, en concertation avec les organisations syndicales, les administrations publiques dans la voie de la réduction collective et concertée du temps de travail,
• Développer une réelle politique liée aux aménagements de fins de carrière, en particulier pour le personnel affecté à l’exercice de tâches pénibles
• Renforcer la gestion durable des bâtiments publics et prendre en compte la biodiversité et le développement d’espaces verts dans les nouveaux aménagements et la rénovation de bâtiments publics
• Développer une stratégie immobilière publique davantage axée sur la propriété plutôt que la location.
• Conforter le dialogue social 
• Travailler sur la formation continue des hauts fonctionnaires
• Veiller à l’organisation régulière de procédures de promotion en poursuivant et renforçant leur transparence, impartialité, qualité et rapidité.

 

Les Engagés : 

• Augmenter le volume des aides publiques pour les territoires ruraux wallons, 
•  Identifier et éliminer les dépenses superflues ou redondantes dans les budgets actuels, tout en préservant les investissements clés qui stimulent la croissance économique et le développement social.
• Rationaliser les structures administratives et les processus pour réduire les coûts opérationnels, sans compromettre les services essentiels et les investissements stratégiques
• — Renforcer les mécanismes de suivi et d'évaluation pour assurer la transparence et l'efficacité des dépenses publiques, et ajuster ou interrompre les projets non performants.
• Adopter une approche à long terme dans la planification budgétaire, en tenant compte des impacts futurs des dépenses actuelles, pour garantir la durabilité des finances publiques.
• — Optimiser les dépenses en évaluant systématiquement l'efficacité et la rentabilité des projets publics avant de les approuver, en tenant compte des impacts sociaux, économiques et environnementaux à long terme. 
• — Restructurer les budgets publics avec la méthode de budget à base 0 avec des objectifs contraignants et une évaluation annuelle d’un comité d’experts indépendants. 
• — Concentrer les investissements sur des infrastructures essentielles, comme les routes, les ponts, les voies navigables, le fret ferroviaire, les hôpitaux et les écoles, pour améliorer la qualité de vie des citoyens et renforcer la compétitivité économique du pays. 
• — Moderniser les services publics en adoptant des technologies numériques avancées, en vue d'améliorer l'efficacité opérationnelle, de réduire les coûts et d'offrir des services plus rapides et plus accessibles aux citoyens.
• Établir des partenariats stratégiques avec le secteur privé, lorsque cela est pertinent, pour combiner expertise, innovation et financement dans la réalisation de grands projets d'infrastructure. 
• — Réformer la bureaucratie en simplifiant les procédures administratives, en accélérant les processus d'approbation et en garantissant une transparence totale dans les décisions d'investissement. 
• — Mettre en place un cadre de suivi et d'évaluation robuste pour mesurer l'impact et l'efficacité des investissements publics, afin d'ajuster les stratégies en conséquence. 

— Développer une culture de la recherche et de l'innovation en soutenant les institutions publiques de recherche, en finançant des projets innovants et en favorisant encore plus la collaboration entre chercheurs, universités et industrie, le tout se basant sur les structures d’accompagnement existantes et en évitant la multiplicité de celles-ci. 

 

Défi : 

• octroyer une prime linguistique aux agents communaux pour l’usage d’autres langues que le français ou le néerlandais, pour tout ce qui concerne les rapports verbaux avec les citoyens

• réduire drastiquement les effectifs des cabinets ministériels à un seuil maximal de vingt personnes —> voulu par bcp de partis
• organiser le recrutement au sein de la fonction publique, par voie de concours, afin de réduire de manière significative la politisation de l’administration
• veiller au respect de la parité linguistique dans les hautes fonctions de la fonction publique fédérale et des organismes qui dépendent de l’autorité fédérale
• inscrire l’interdiction de manifestations visibles d’appartenance philosophique, religieuse ou politique pour tous les agents de la fonction publique et pour tous les mandataires politiques dans l’exercice d’une fonction de représentation confiée par leur institution

La coexistence de régimes distincts pour les salariés, les indépendants et les fonctionnaires est ancrée dans notre histoire sociale. Mais la réalité économique et sociale génère de plus en plus de reconversions et de carrières mixtes. Simplifions et la vie des travailleurs, et les administrations ! Pour DéFI, il faut progresser vers un régime universel mais avec un principe fondamental : maintenir les droits acquis. 

 

ECOLO : 

• Dépolitiser tous les recrutements dans la fonction publique
• ▪ Les procédures transparentes, objectives et impartiales (profil de fonction, appel public à candidatures, grille d’évaluation, jury indépendant, respect du classement réalisé par le jury) pour tous les recrutements et engagements dans la fonction publique (y compris locale) et dans les organismes d’intérêt public
• Un régime de mandats pour l’ensemble des postes de management dans la fonction publique et les organismes d’intérêt public (appel public à candidatures, mandat et lettre de mission liés à la durée de la législature, détention préalable d’un certificat délivré par une École d’administration publique avec jury indépendant).
• Réinvestir le service public afin de renforcer son efficacité, ses compétences et son accessibilité 
• mettre en place une plateforme fédérale unique permettant aux citoyen·nes de contacter l'administration plus aisément, sans se demander s'ils ou elles contactent le bon service.
• Ecolo entend en outre améliorer la circulation de l'information au sein des administrations et entre elles. Une meilleure circulation de l'information garantirait que le temps politique puisse être suivi et que l'action publique soit plus rapide.
• Ecolo fait également de l'inclusivité dans la fonction publique une priorité. Quelque soit l'âge ou la situation du fonctionnaire, nous devons garantir que chacun·e puisse intégrer et continuer à exercer sa fonction, quand bien même cela impliquerait des aménagements raisonnables
• Ecolo souhaite aussi renforcer la formation continue dans la fonction publique. Trop souvent, des montants colossaux sont dépensés en consultance externe, au détriment de l'interne. Des moyens suffisants doivent être investis pour que l'expertise se développe au sein-même des administrations. Parallèlement, une évaluation annuelle des besoins en compétences de celles-ci doit être effectuée pour leur permettre de proposer un service public optimal. Cette formation continue renforcée accroîtra encore la nécessaire attractivité de la fonction publique.
• Renforcer les moyens de l’administration fiscale ; ▪ Renforcer l’OCDEFO (Office central de la lutte contre la délinquance économique et financière organisée), en étroite collaboration avec les services de renseignement qui ont un rôle important en la matière.
• Renforcer les moyens humains affectés au suivi de la réinsertion des détenu·es.

 

PTB 

 

• Nous envisageons un avenir où les services publics sont renforcés et non démantelés. Nous sommes convaincus que la santé publique, la mobilité et l'approvisionnement en énergie doivent être aux mains de la collectivité. Nous nous opposons à la libéralisation et à la privatisation systématiques poussées par l'Union européenne, car elles mènent à des monopoles privés axés sur le profit, entraînant une hausse des prix et une baisse de la qualité des services. Nous permettrons à nouveau les aides d'État et des monopoles publics pour garantir que les services publics répondent aux besoins de tous et non à ceux d'une minorité privilégiée.

 

• Nous voulons que le gouvernement agisse réellement afin que l’ensemble de la diversité de notre société soit présent dans les services publics. Nous voulons des emplois publics pour les personnes peu qualifiées, les personnes avec un handicap, les jeunes et les personnes issues de l’immigration. Pour cela, nous mettrons en place une politique de tolérance zéro en matière de racisme et de discrimination à l’embauche. Ainsi, des opportunités d'emploi supplémentaires se présenteront.
• Nous écartons les dépenses consacrées aux soins de santé des règles budgétaires de l’Union européenne. Le Plan de relance et les fonds européens servent à renforcer les services publics, non à développer la militarisation.

 

• Nous rejetons toute mesure qui restreint le droit de grève. Celui-ci occupe une place centrale dans la lutte pour le progrès social et la démocratie.
  Nous renforçons la participation des syndicats et des mutuelles dans les organes de concertation de notre système de sécurité sociale. Leur rôle social ne peut être restreint.
• Pour garantir que les syndicats puissent assurer un travail de qualité envers les bénéficiaires des allocations de chômage, nous refinançons le traitement des dossiers chômage.
• Nous nous opposons à toute tentative de l’establishment d’imposer une personnalité juridique aux syndicats.
• Nous défendons un système public de médecine du travail pour garantir son indépendance vis-à-vis de l’employeur.
• Les organisations syndicales reçoivent tous les rapports et avertissements que l’inspection du bien-être et des lois sociales envoie aux directions d’entreprise.
• Nous ouvrons les conseils d’administration des entreprises publiques aux représentants des syndicats et des associations d’usagers. Tous les documents sont publics et utiles dans le cadre du travail d’information des salariés.
• Nous obligeons les entreprises à donner aux organisations syndicales de manière transparente toutes les informations sur leur recours à la sous-traitance.Le gouvernement donne l'exemple : sur les chantiers publics, nous n'acceptons que des emplois à part entière, pas un mélange de structures et de sous-traitance qui bafoue les droits sociaux et la sécurité.

Le service au public a besoin de moyens humains.
Dans les prochains mois et les prochaines années, la Région sera soumise à de sévères mesures d’austérité si on suit la politique actuelle.
Une partie importante de l’argent à trouver se fera sur le dos des services publics, dont l’administration publique bruxelloise. Le ministre bruxellois des Finances, Sven Gatz, a déjà annoncé qu’il faudra “réaliser en début de législature un effort considérable”.
Ainsi le gouvernement veut arriver à l’équilibre budgétaire en 2026, ce qui nécessite de trouver plus d’un milliard d’euros. En commission des Finances du 25 mars 2024, Sven Gatz a déclaré que 60% des montants à trouver devront venir d’économies dans les institutions publiques.
Quelles en seront les conséquences pour les citoyens ? Quelques exemples, si on sabre dans l'administration publique, ce seront ce genre de services qui seront impactés:

• la gestion des feux et des routes, la réalisation de pistes cyclables, les grands projets d’infrastructure et chantiers en cours…
• Le financement des communes sera mis à mal : moins de personnel, plus de files d’attente aux guichets, moins d’aides aux CPAS, moins d’aides à l’enseignement, aux crèches, plus de taxes pour les habitants et les petits indépendants.
• moins d’aides des agents publics pour les dossiers de demandes de primes.
• plus de numérisation et moins de guichets physiques avec des agents qui peuvent aider les gens alors qu’une partie importante n’a pas accès aux outils informatiques du fait de la fracture numérique.

L’administration publique bruxelloise a été dispersée en huit administrations différentes107 et de nombreuses autres structures. Cet éclatement nuit à son 107 Les 8 administrations sont : Bruxelles Pouvoirs Locaux, Bruxelles Logement, Bruxelles efficacité et entraîne des coûts supplémentaires qui ne renforcent ni les services au public, ni la défense des droits des travailleurs. Cela a rendu l’administration publique moins transparente et moins fonctionnelle. Nous avons besoin d’une administration publique plus efficace. Il faut une seule entité et une hiérarchie capable de prendre des décisions claires, rapides et à moindres frais.

Au niveau du personnel, il y a un danger réel pour l’emploi avec une diminution des services à la population, des agents surmenés et moins disponibles pour les usagers. L’attaque contre les barèmes de la fonction publique pourrait resurgir. Cela signifie des diminutions de revenus pour les travailleurs ou pour les jeunes s’ils appliquent cela seulement aux nouveaux recrutés.

Nous prônons des emplois statutaires comme règle générale et des contractuels comme exception afin de garantir l’indépendance et de faire face à des pressions politiques.

Nous sommes pour la réinternalisation de certains services comme le nettoyage, l’accueil, l’entretien. Le recours à la consultance doit être limité et réglementé étant donné les coûts élevés que cela entraîne et aussi pour garder du savoir-faire au sein même de l'administration.

Finances & Budget, Bruxelles Economie et Emploi, Brussels International, Bruxelles Mobilité, Bruxelles Synergie, Bruxelles Connectit. https://servicepublic.brussels/

 

Vooruit

1.1.8. Een overheid met meer bestuurskracht

• Vooruit gelooft in een sterke overheid. We zijn weliswaar een welvaartsstaat

die de inkomens en welvaart van haar inwoners goed beschermt, maar op een aantal vlakken schieten we tekort. We slagen er bijvoorbeeld niet in om doelgericht mensen te ondersteunen. Of om een langetermijnvisie op de economie en de welvaartsstaat te ontwikkelen. Dat ligt in eerste instantie aan een gebrekkige bestuurscultuur. Zo wordt zelden de fundamentele vraag gesteld welke instrumenten de politiek nodig heeft om betere beslissingen op lange termijn te nemen. Of de vraag welke mechanismen daaraan in de weg staan. Vooruit vindt dat die vragen de hoogste prioriteit hebben als we het over politieke vernieuwing hebben. Het doel is duidelijk: we moeten meer bestuurskracht ontwikkelen.

• Er zijn verschillende problemen die tot slecht beleid leiden.
  • (1) Zo is het met de voorbereiding en evaluatie van het beleid in ons land pover gesteld: we laten teveel over aan ministeriële kabinetten, terwijl het vaak de administraties zijn die de expertise hebben om de impact en opportuniteit van het beleid in te schatten. En achteraf wordt amper geëvalueerd of het beleid ook zijn doelen bereikt heeft. Het beleid is dus intuïtief en ad hoc.
  • (2) Hetzelfde geldt voor het geld uit de begroting: we weten vaak niet welke doel stellingen met welke uitgaven worden nagestreefd of bereikt. Denk maar aan de enorme bedragen die worden gespendeerd aan bedrijfssubsidies zonder duidelijke en coherente doelstellingen.
  • (3) Bovendien werd de capaciteit van de overheidsdiensten het voorbije decennium jaar na jaar verder uitgekleed. Als er dan een crisis kwam, moesten overheden massaal beroep doen op dure consultants. Voor Vooruit is het duidelijk: overheden moeten opnieuw investeren in expertise en interne kennisopbouw. Een zwakke overheid is duurder dan een sterke overheid.
  • (4) Tot slot mist de overheid de instrumenten om fijnmazig te beslissen wie welke ondersteuning krijgt. Daardoor worden natuurlijk middelen verspild. Het weinig doelgerichte beleid heeft er ook mee te maken dat overheden weigeren om fatsoenlijk samen te werken, zelfs als het gaat om bevoegdheden waarvan de verdeling redelijk helder is. Hoe we de structuren van ons land ook hervormen, samenwerken moeten we.

 

• Staatsstructuren zijn voor Vooruit nooit een doel op zich, maar een middel om de welvaart en het welzijn van de mensen te verhogen. Die moeten een stuk eenvoudiger en helderder. We hanteren daarbij helderheid, samenwerking en daadkrachtig bestuur als leidende principes.
• We kiezen voor een sterke overheid. Daarom investeren we middelen zo veel

mogelijk in een sterke administratie, in plaats van in dure consultants. Daardoor houden we de knowhow binnen de overheid. De besparingen die we realiseren door de digitalisering en automatisering van onder meer de fiscaliteit, worden geïnvesteerd in de uitbouw van de capaciteit van de publieke dienstverlening.

• We bepalen de kerntaken van de overheid en definiëren niet te privatiseren

sectoren. We versterken de juridische kracht van de overheid door het oprichten van een sterke juridische dienst die de rechten van de overheid en burgers verdedigt.

• We zetten extra in op kennisdeling binnen de verschillende overheden door de adviezen van de juridische dienst centraal beschikbaar te maken in een databank en deze uit te breiden met nota’s en adviezen die opgemaakt worden. Op deze databank komt een robuuste en performante zoekmachine.
• Audits van de overheidsuitgaven, zgn. spending reviews, moeten systematisch worden uitgevoerd op alle overheidsniveaus. We besteden daarbij meer aandacht aan de uitvoering van de begroting en zorgen voor maximale transparantie over hoe overheidsmiddelen aangewend zijn. Om ervoor te zorgen dat die middelen doelgericht aangewend worden, zetten we maximaal in op systematische evidence-based beleidsvoorbereiding en beleidsevaluatie. Enkel permanente evaluatie van de doeltreffendheid van maatregelen kan zorgen voor een gefundeerd beleid.
• De beleids- en begrotingscyclus wordt rigoureuzer. De begrotingsbesprekingen beginnen jaarlijks voor de zomer. Op alle niveaus voeren we een prestatiebegroting in, zodat uitgaven in de begroting gekoppeld worden aan hun doelstellingen.
• We voeren een welzijnsbegroting in. Evoluties in de gezondheid en het welbevinden van de samenleving horen immers gelijk met de begroting aan bod te komen. Ook armoede-indicatoren worden in dit proces meegenomen.
• We maken van het Planbureau de centrale, interfederale instelling die de beleidsvoorbereiding en -evaluatie coördineert. Het Planbureau krijgt een welbepaald initiatiefrecht. 20% van het budget van de ministeriële kabinetten wordt ingezet om de capaciteit van het Planbureau te versterken.
• Het Planbureau komt onder het gezag van de volledige regering. Het Planbureau krijgt een nieuw mandaat, waarbij het een centrale rol krijgt bij de voorbereiding van begrotingsconclaven en bij de regeringsvorming. Ook de parlementen kunnen voorstellen laten doorrekenen.
• We ontwikkelen een geïntegreerd inkomens- en vermogenskadaster door de

beschikbare databanken aan elkaar te koppelen en uit te breiden. Zo komen we tot een meer doelgerichte en meer rechtvaardige sociale bescherming, bijdrageheffing en een automatische toekenning van sociale voordelen. Het is bovendien een bijzonder effectief instrument tegen sociale en fiscale fraude.

• Vooruit wil dat de staatsstructuur ervoor zorgt dat de maatschappelijke

uitdagingen effectief worden aangepakt: ons leidend principe is meer bestuurskracht als hefboom om de welvaart en het welzijn van de mensen te vergroten.

• Om daartoe te komen, is het duidelijk dat het met minder ministers, minder

parlementairen en minder partijfinanciering kan.

• Vlaanderen en het federale niveau moeten samenwerken, hoe de bevoegdheden ook zijn verdeeld. We moeten weg van het sabotage-federalisme. Overheden maken bindende afspraken over de verdeling van inspanningen en houden zich eraan. Zo is het steeds duidelijk waarin elk niveau zal investeren en voorkomen we jarenlang gepalaver.

 

 

 

 

Groen:

 

Publieke diensten

 

• Samen streven we naar een samenleving waarin het goed leven is, waarin we ons veilig voelen en rechtvaardigheid voorop staat. Een gezonde overheid en sterke publieke diensten zijn de beste garantie voor onze brede welvaart, en ze vormen een rode draad in ons verkiezingsprogramma.
• Een goeie overheid is voor ons geen kwestie van 'zo groot mogelijk' of 'zo klein mogelijk'. Ze moet vooral goed samenwerken met burgers, bedrijven

en het maatschappelijk middenveld. Ze moet meer ruimte geven aan burgerinitiatieven en burgers beter betrekken in haar beleid. Het klimaatpact

• dat wij willen sluiten met de industrie is daar een voorbeeld van. De overheid maakt daarin afspraken met bedrijven, met milieubewegingen, vakbonden en andere betrokken partijen om onze industrie toekomstbestendig en duurzaam te maken.
• Met goede publieke dienstverlening maakt de overheid het verschil in het dagelijks leven van mensen. Enkel zo kunnen we burgers geven wat ze

verdienen, zoals goede, betaalbare zorg voor jong en oud en kwaliteitsvol onderwijs dat elk kind een eerlijke start geeft.

• Groen staat voor een overheid die respect heeft voor de grondrechten van burgers, in tegenstelling tot de Vlaamse regering die bijvoorbeeld al jaren het recht op wonen niet nakomt.
• Wij willen de ellenlange wachtlijsten wegwerken, met een verdubbeling van het sociaal huuraanbod.
• Een gezonde overheid is ook een competente overheid met kennis van zaken. Groen wil dat de overheid belangrijke expertise terug in huis haalt, zodat we dit niet meer hoeven uitbesteden aan dure, externe consultants. Groen wil ook een onafhankelijke administratie waarin promoties en benoemingen los staan van partijkleur.
• Ook op belangrijke inspectiediensten is in de afgelopen jaren te veel bespaard. Dat geldt voor de diensten die de veiligheid en gezondheid op de werkvloer beschermen, maar ook voor de milieu-inspectie. We willen meer slagkracht voor deze diensten, en bijvoorbeeld ook voor de FOD
• Financiën, politie en justitie zodat zij fiscale fraude grondig aan kunnen pakken. Overheidsdiensten mogen niet achterophinken in de strijd tegen

onrecht.

• Tenslotte moet ook de infrastructuur van de overheid kwaliteitsvol, toekomstbestendig en toegankelijk zijn. Overheidsgebouwen, trein-, tram-

en metrostations en de publieke ruimte opknappen, dat is ook een kans om te verduurzamen en om goede, groene jobs te creëren. Ook de digitale infrastructuur van de overheid moet klaar zijn voor de toekomst. We zorgen daarnaast voor genoeg fysieke loketten, waar mensen met vragen terecht kunnen

 

Open VLD

EEN LIBERALE STAATSHERVORMING

• We hebben ons land tot stilstand hervormd, de werking van België kan en moet veel beter. De volgende staatshervorming moet daarom een liberale staatshervorming zijn, die in het teken van efficiëntie en effectiviteit staat. Daarbij mogen er geen taboes heersen in de ene of andere richting. We moeten streven naar samenhangende bevoegdheidspakketten en eenvoudigere staatsstructuren. We maken van ons land een heldere federatie. De deelstaten van de federatie zijn Vlaanderen, Wallonië, Brussel en Oost-België. Het onderscheid tussen gemeenschappen en gewesten - met nog eens aparte politici, parlementen en commissies - houdt op te bestaan.
• Bevoegdheden moeten op het meest effectieve niveau en zo dicht mogelijk bij de burger worden georganiseerd, maar onze staatsstructuur moet blokkering vermijden. Om ons land meer daadkrachtig te maken, moet het federale niveau in sommige omstandigheden finaal knopen kunnen doorhakken. In geval van crisismomenten of in het geval van internationale verplichtingen (zoals de Europese begrotingsafspraken, handelsakkoorden of klimaatakkoorden) is een scheidsrechter nodig wanneer het overlegmodel niet tot resultaten komt.

 

DAADKRACHTIGE LOKALE BESTUREN

• Meer bevoegdheden aan het laagst mogelijke overheidsniveau is een liberaal uitgangspunt. Sterke steden en landelijke gemeenten, elk met hun eigenheid, zijn voor liberalen het overheidsniveau van de toekomst. Daarom komt er een interne staatshervorming waarbij we zoveel mogelijk bevoegdheden en middelen van het Federale en Vlaamse niveau doorschuiven naar het lokale bestuur. Dat laatste leidt tot schaalvoordelen en minder mandaten in bijvoorbeeld complexe intercommunales. We kiezen daarom resoluut om te evolueren naar een landschap met een 100-tal slagkrachtige gemeenten. Overbodige niveaus, zoals de provinciebesturen, schaffen we af. Op deze manier kunnen we het oerwoud van de vele bovenlokale en ondoorzichtige samenwerkingsverbanden saneren.
• Het gemeentefonds moet worden aangepast in functie van de nieuwe bevoegdheden voor de steden en gemeenten. Dit gebeurt aan de hand van objectieve parameters. Tegelijkertijd voorzien zowel het federale als regionale niveau in het toekennen van de materiële en financiële middelen naar de steden en gemeenten voor iedere doorgeschoven bevoegdheid. We versterken tevens de gemeenteraden om te voorkomen dat de uitvoerende macht te dominant wordt. Gemeente- en districtsraadsleden moeten met een sterk statuut en sterke controlemechanismen vorm kunnen geven aan een slagkrachtige lokale democratie.

 

EEN LICHTERE EN MEER EFFICIËNTE OVERHEID

• Ons overheidsapparaat is te log en te duur. Wanneer we de werking van de overheid (personeelskosten en verbruik) in België vergelijken met de werking in sommige andere landen, dan stellen we vast dat op sommige domeinen onze overheid te duur is. Bovendien staat daar maar zelden een betere prestatie tegenover. Onze overheid werkt dus niet altijd efficiënt. Dat is ook frustrerend voor heel veel ambtenaren die zich dag in dag uit inzetten voor een betere overheid. We moeten eveneens niet enkel focussen op de kernoverheid, maar ook op bv. de zogenaamde tussenstructuren die diensten aan de burger verlenen op basis van gereglementeerde of facultatieve subsidieregelingen. Het overheidsbeslag moet naar beneden tot maximaal 45% van het bbp.
• Daarom is er nood aan een kerntakendebat. Er zijn tal van instellingen waarvoor een kosten-batenanalyse uitwijst dat ze best kunnen geschrapt worden. Zo dient de Senaat volledig politiek ontmanteld te worden, de huidige bevoegdheden rechtvaardigen de instelling niet langer. Ook de provincies en de overvloed aan controle- en adviesorganen zijn enkele sprekende voorbeelden van instellingen die onvoldoende meerwaarde bieden, net zoals tal van andere taken en subsidiereglementen van de overheid. Er zijn verschillende taken die de overheid best zelf niet meer uitvoert, maar gedeeltelijk of volledig uitbesteedt aan de privésector. Binnen concurrentiële sectoren kunnen privatiseringen ervoor zorgen dat de prijs-kwaliteitverhouding van bepaalde diensten wordt verbeterd, zonder aan de kwaliteit van de dienstverlening in te boeten.
• Vandaag bestaat er te veel versnippering binnen de overheid en de onderliggende tussenstructuren. Hierdoor is er te veel overlap en wordt er te veel dubbel werk gedaan (bv. de uitbetaling van uitkeringen aan de burger,…). Via een sterkere centralisering zullen diensten die gelijkaardige taken verrichten, worden gefusioneerd. Hierdoor zal hetzelfde werk met minder mensen kunnen gebeuren. 
• Het HR-beleid van de overheid dient grondig te worden gemoderniseerd. In de toekomst zullen enkel nog contractuele werknemers worden aangeworven. Men dient ook een beter systeem van interne mobiliteit bij de overheid uit te bouwen. Op deze manier worden de beschikbare ambtenaren ingezet daar waar ze het meest nodig zijn. Als gevolg hiervan kunnen nieuwe aanwervingen tot een minimum worden beperkt. Om hiervan een succes te maken geven we ambtenaren ook de kans om zich bij te scholen.

 

• BRUSSEL
• Brussel is een troef voor ons land. We zorgen er voor dat onze hoofdstad op een efficiënte en transparante manier bestuurd wordt. Dit kan door naar een echt stadsgewest te evolueren waarbij het beleidsmatig zwaartepunt bij het Brussels Hoofdstedelijk Gewest komt te liggen en de gemeenten zoveel mogelijk dienen te fuseren. We streven één politiezone voor Brussel na en willen de OCMW’s in de lokale besturen integreren. We kiezen voor een bereikbare hoofdstad waar auto, fiets en openbaar vervoer perfect op elkaar aansluiten.
• We fusioneren het Hoofdstedelijk Gewest met de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie (GGC) en van de Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC) en de Franse Gemeenschapscommissie (COCOF) maken we instellingen zonder aparte structuren. En we kantelen ze in het gewest in. De uitoefening van de vroegere gemeenschapsbevoegdheden wordt geregeld in samenwerking met de andere deelstaten. De samenwerking (over bv onderwijs) kan de vorm aannemen van gelijkluidende decreten of andere financiële en organisatorische maatregelen.
• Verder willen wij het Brussels parlement afslanken van 89 verkozenen naar 50 (40 Frans- & 10 Nederlandstaligen) en laten we de verkiezingen verlopen op taalgemengde lijsten en niet langer in taalgroepen. EU-burgers die langdurig hun hoofdverblijfplaats in Brussel hebben, krijgen daarbij ook gewestelijk stemrecht. We laten de datum van de verkiezing voor het huidige Brussels Hoofdstedelijk Gewest en de gemeenteraadsverkiezingen binnen dat grondgebied voortaan samenvallen en om de 5 jaar plaatsvinden: zo is er een grotere kans op samenvallende en samenwerkende politieke meerderheden op beide niveaus.
• We gaan naar een drietalige dienstverlening en administratie, namelijk NL, FR en EN. Niet elke ambtenaar moet perfect drietalig zijn maar aanwezigheid van minstens 1 aanspreekpunt per taal is vereist. Daarnaast zorgen we er voor dat de wettelijk vastgelegde tweetaligheid wordt nageleefd en gesanctioneerd. We introduceren het Engels dus als bijkomende administratieve taal.

 

Vlaamse Belang

 

OVERHEID strategische rol en fitte organisatie

 

• De covid-pandemie, de oorlog in Oekraïne, een losgeslagen schip in het Suezkanaal. Zij hebben de westerse beleidsmakers met de neus op de feiten gedrukt: wij zijn te afhankelijk geworden van buitenlandse spelers, iets waar het Vlaams Belang al veel langer voor waarschuwde.
• De minste hapering brengt de productie en bevoorrading van levensnoodzakelijke goederen in gevaar. We konden zelfs geen mondkapjes meer maken.
• Maar er is vooral gebleken dat wij weinig vat hebben op de energiebevoorrading en onze energiefactuur. Dat komt onder meer door de onverantwoorde sluiting van de kerncentrales door de Vivaldi-regering. In

de plaats daarvan maakte minister Van der Straeten (Groen) ons opnieuw afhankelijk van gascentrales en, binnenkort, van waterstof uit Qatar.

• Een strategische overheid moet erover waken dat wij zelfredzaam blijven of worden in de productie van levensnoodzakelijke goederen zoals elektriciteit,

maar ook voedsel, geneesmiddelen en microchips.

• Dat vergt een nieuw industrieel beleid, waarin strategische infrastructuur, sectoren en bedrijven lokaal verankerd worden.

 

Visie van het Vlaams Belang

 

• Het Vlaams Belang onderschrijft het Rijnlandmodel. Dat is een economie waarin werken en ondernemen goed worden beloond, maar die door de overheid wordt bijgestuurd als er onvoldoende rekening wordt gehouden met sociale of strategische behoeften. Dat model past bij onze Vlaamse mentaliteit: wij steken graag de handen uit de mouwen, om hard te werken en om te helpen waar het nodig is.
• Het Vlaams Belang erkent dat de markteconomie de beste garantie is op hoge welvaart, in tegenstelling tot communistische planeconomieën die steevast tot armoede en hongersnood leiden. Maar het Vlaams Belang wil Vlaanderen niet overleveren aan de grillen van de markteconomie. Waar nodig, zal de Vlaamse overheid markten ordenen en reguleren en strategische sectoren lokaal verankeren.
• Een strategische overheid is geen grote overheid, maar een fitte overheid, die haar rekeningen op orde heeft, die het belastinggeld zuinig en doeltreffend beheert, die zich enkel concentreert op haarkerntaken, zodat wij als Vlamingen opnieuw fier kunnen zijn op ons onderwijs, onze gezondheidszorg,

op vlotte wegen en nette straten en pleinen, op stipte dienstverlening. Een fitte overheid die enkel schulden aangaat voor investeringen in infrastructuur, waar

ook de toekomstige generaties gebruik van maken.

• In de leer van de openbare financiën heet dat de ‘gouden regel’, maar eigenlijk is het gewoon gezond verstand.

 

 

 

 

 

HET VLAAMS BELANG WIL:

• een overheid die zich enkel bezighoudt met

haar kerntaken.

• een strategische overheid die de lokale verankering bevordert, door:
  • deugdelijk bestuur en stabiel rechtskader;
  • clusters van bedrijven, kennisinstellingen en risicokapitaalverschaffers;
  • strategische participaties, dankzij de oprichting van een nieuw Strategisch Investeringsfonds Vlaanderen of via pensioenfondsen, onder andere in een Vlaams coöperatief energiebedrijf;
  • blokkering van vijandelijke overnames door buitenlandse spelers van cruciale sectoren en infrastructuur, zoals bijvoorbeeld het gas- en elektriciteitsnetwerk;
  • tijdelijke, selectieve en proportionele bescherming van nieuwe industrieën.
• een betrouwbare staat, geen grote overheid, door:
  • een maximaal overheidsbeslag van 50 % bbp (behalve in zware crisissen);
  • enkel schuld voor publieke investeringen (‘gouden regel’);
  • subsidiariteit, waarbij hogere overheden niet doen wat lagere overheden ook kunnen;
  • slechts drie bestuurslagen: gemeentelijk, Vlaams en Europees (voornamelijk beperkt tot de gemeenschappelijke markt);
  • slechts tien departementen en vakministers naar Nederlands model (binnenlandse zaken, justitie, buitenlandse zaken, defensie, sociale zekerheid, gezondheid & welzijn, onderwijs, economie & mobiliteit, ruimte, financiën & begroting).

 

 

Cd&v 

Bestuurszaken

 

• Onze koers

 

De samenleving evolueert razendsnel. Wat vandaag nog gemeengoed is, is morgen voorbijgestreefd. En de noden van de mensen en de verwachtingen die zij ten opzichte van de overheid hebben, evolueren mee. Dat betekent dat een overheid een wendbare, toekomstgerichte organisatie moet zijn, die in staat is om op die evolutie in te spelen en een sterke kwaliteitsvolle dienstverlening te garanderen. Een overheid ook die een antwoord kan bieden als zich onverwachte problemen aandienen, zoals de uitbraak van de coronapandemie of de energiecrisis.

• De overheid heeft bijgevolg nood aan een sterke en slagkrachtige administratie met gemotiveerde en kwaliteitsvolle medewerkers.
• Cd&v staat voor een efficiënte en effectieve overheid die een hoogstaande dienstverlening aanbiedt aan bevolking, verenigingen en ondernemingen. Overheden moeten slagkrachtig en dienstbaar zijn en ingaan op de problemen van mensen zonder altijd in hun plaats te treden en, zeker niet te vergeten, ze moeten transparant zijn in en over hun werking. cd&v pleit voor een toegankelijke overheid die de mensen centraal stelt in haar regelgeving en dienstverlening. Dat kan door een verregaande samenwerking van de verschillende overheden achter de schermen te organiseren.
• Daarvoor is natuurlijk ook een vergaande samenwerking tussen de verschillende onderdelen van zowel de Vlaamse als de federale administratie absoluut nodig. De verkokering waarbij administraties meer naast elkaar dan met elkaar werken, elk met hun eigen regels, moet definitief doorbroken worden en vervangen worden door een werking gebaseerd op samenwerking,

integratie en coördinatie.

• Dit houdt in dat de algemene werking van de overheid zich moet focussen op een organisatie die open en flexibel is, de burger centraal stelt, makkelijk benaderbaar is en kwaliteit vooropstelt. Er moet aandacht zijn voor een sterke ontwikkeling van vaardigheden en talent, erkenning voor reeds elders opgedane kennis en kunde, het streven naar een eenduidig arbeidsstatuut en het verminderen van de verschillen tussen statutairen en contractuelen.

 

• De overheid ten dienste van de mensen

 

• De overheid staat ten dienste van de mensen en niet omgekeerd. Het kan niet dat mensen verloren lopen in moerassen van administratie en complexe regelgeving. Mensen die de weg niet vinden, moeten op een actieve manier de juiste weg gewezen worden. Mensen die moeilijkheden ondervinden bij het vervullen van bepaalde administratieve verplichtingen, bij het aanvragen van vergunningen, premies en tegemoetkomingen… mogen nooit als antwoord krijgen dat aan hun vraag niet kan tegemoetgekomen worden omdat een of ander document niet correct was ingevuld of omdat bepaalde gegevens ontbraken. In dergelijk geval moeten de mensen actief bijgestaan worden om de zaken correct te kunnen afhandelen.
• Een actieve, dienstbare overheid moet de mensen zien als partners en moet handelen vanuit vertrouwen in de mensen.
• Vertrouwen is geen eenrichtingsverkeer. Niet alleen de overheid moet vertrouwen hebben in de mensen, deze laatste moeten ook vertrouwen hebben in de overheid en in de personeelsleden die er elke dag het beste van zichzelf geven. In die zin is het onaanvaardbaar dat personeelsleden van de overheid het slachtoffer worden van een toenemende agressie van derden, van gebruikers van hun diensten. Vanuit de verschillende overheden en overheidsdiensten worden daar wel verschillende maatregelen toe genomen. Denk dan aan extra beveiliging zoals bedienden aan een loket of buschauffeurs achter plexiglas, het geven van opleidingen aan de personeelsleden over de meest aangewezen manier van omgaan met agressie, het uitvaardigen van plaatsverboden… Het is goed dat dergelijke maatregelen genomen worden, maar uiteindelijk moet het toch absoluut duidelijk gemaakt worden dat agressie tegenover personeelsleden van de overheid, van overheidsbedrijven, tegenover politiediensten, brandweerdiensten… niet alleen nooit kan en mag getolereerd worden. Daders moeten ook snel en streng bestraft worden. In die zin zou ter illustratie kunnen verwezen worden naar artikel 280 en volgende van het strafwetboek, dat voorziet in strafverhogingen als iemand opzettelijk lichamelijke letsels toebrengt aan een politieman in het kader van de uitvoering van zijn opdrachten. Het is een gegeven dat ook voor agressie tegenover andere personeelsleden in overheidsdienst de leidraad zou moeten zijn.

 

• Standpunten: De Vlaamse en de federale overheid moeten bereikbaar zijn en probleemoplossend werken.

 

• Personeelsleden van de overheid verdienen het nodige respect. Agressie tegenover hen is onaanvaardbaar en moet altijd vervolgd worden.
• Niet besparen om te besparen
• De voorbije jaren werden verschillende besparingsrondes georganiseerd, onder meer vanuit terechte bezorgdheden over een gezonde begroting en de noodzaak om voldoende middelen te kunnen inzetten voor herverdeling en rechtstreekse ondersteuning van de samenleving. Toch moeten we erkennen dat niet alle besparingsrondes het gewenste resultaat hebben opgeleverd inzake kostenbeheering.
• Besparingen op personeelskosten gaan vaak gepaard met stijgende uitgaven voor consultancy of andere externe dienstverlening. De hieraan verbonden kosten blijken dan vaak hoger uit te vallen dan de besparingen die men wou realiseren. We pleiten naar analogie met het Vlaams subsidieregister voor het oprichten van een consultancydatabank.
• Dat wil niet zeggen dat besparingen niet zouden kunnen, maar de overheid moet wel over de nodige expertise blijven beschikken om belangrijke projecten te realiseren. Besparingen mogen er niet toe leiden dat de noodzakelijke knowhow uit de administratie verdwijnt en dat de overheid volledig afhankelijk wordt van externen om belangrijke beleidsbepalende opdrachten uit te tekenen en uit te voeren. Besparingen kunnen niet zonder een voorafgaand grondig kerntakendebat.
• Via structurele audits van de administraties, zowel op het vlak van intern management als op het vlak van de uitgaven aan externe dienstverlening, moet vermeden worden dat het potentieel van onze administraties en van de personeelsleden verdwijnt en/of onderbenut blijft. Naar de toekomst toe moeten we nader onderzoeken in welke mate een systeem van enveloppefinanciering de werking van de verschillende administraties kan optimaliseren. Een systeem van enveloppefinanciering geeft duidelijkheid en draagt bij tot de verzelfstandiging en de responsabilisering van de administraties in de uitvoering van hun opdrachten.

 

• Standpunt: Cd&v verzet zich tegen bijkomende personeelsbesparingen zonder een voorafgaand grondig

 

 

• De overheid moet haar kerntaken kunnen vervullen
• Een sterke overheid betekent dat deze over de nodige expertise beschikt om haar kerntaken op een kwalitatieve manier uit te voeren. Het kan niet dat de overheid voor essentiële zaken als controlebevoegdheden, uitwerken van regelgeving… afhankelijk zou zijn van externen. Controle op de naleving van de regelgeving – denk dan aan onder meer aan de naleving van milieunormen – dienen door de overheid zelf te gebeuren en ze moet daarvoor ook over het nodige gespecialiseerde personeel beschikken.
• Ook regelgeving dient door de eigen administratie te worden uitgewerkt. Het kan niet dat de opmaak van regelgeving wordt uitbesteed aan derden. Dat wil niet zeggen dat er geen taken zouden kunnen uitbesteed worden of dat er geen externe ondersteuning zou kunnen ingeroepen worden. De overheid moet niet zelf instaan voor het onderhoud van haar gebouwen of voor het onderhoud en het up-to-date houden van haar IT-systemen. Ook het middenveld, met al de expertise die deze organisaties door hun jarenlange ervaring en hun rechtstreekse band met de mensen hebben opgebouwd, is een uiterst geschikte en betrouwbare partner om, als het dat zelf wil, taken van de overheid uit te voeren. Meer zelfs, het zou van slecht bestuur getuigen om geen gebruik te maken van al de kennis die bij het middenveld aanwezig is. Maar de overheid moet wel nog altijd over voldoende expertise te beschikken om de controle op de uitbestede opdrachten te kunnen uitoefenen.

 

• Standpunten: De overheid moet in staat zijn om zelf haar kerntaken uit te voeren en om een efficiënte controle uit te oefenen op taken die uitbesteed worden.

 

• De overheid als aantrekkelijke werkgever

 

• Van de overheid wordt heel wat verwacht. En een entiteit waarvan heel wat verwacht wordt, die op heel wat uitdagingen dient in te spelen en die in staat moet zijn om op de meest onverwachte gebeurtenissen een antwoord te geven, moet ook over sterke en kwaliteitsvolle personeelsleden kunnen beschikken.
• Er moet ingespeeld worden op de krapper wordende arbeidsmarkt. De aantrekkelijkheid als werkgever (met werk van een belangrijke maatschappelijke meerwaarde) moet volop in de kijker gezet worden. Het bieden van loopbaankansen en -perspectief (zowel voor statutairen als voor contractuelen) en een vlotte overgang van de ene naar de andere administratie moet mogelijk zijn. Personeelsleden van de overheid moeten ook marktconform verloond worden. Ook moeten we verder inzetten op de valorisatie van elders verworven competenties.
• Daarnaast moet blijvend ingezet worden op plaats- en tijdsonafhankelijk werken. De coronacrisis en het veelvuldige thuiswerk dat ermee gepaard ging, heeft duidelijk gemaakt dat de organisatie van het werk nooit meer volledig hetzelfde zal zijn als voor de coronacrisis. Thuiswerk zal onlosmakelijk deel blijven uitmaken van de werkorganisatie. Tegelijkertijd heeft de coronacrisis ook wel aangetoond dat het volledig thuiswerken ook niet altijd de beste oplossing is. Mensen hebben er wel nog altijd behoefte aan om op bepaalde momenten fysiek contact te hebben met hun collega’s, om bepaalde overlegmomenten live te kunnen laten doorgaan, om face-to-face-werkafspraken te maken… Een arbeidsorganisatie waarbij de aanwezigheid op kantoor afgewisseld wordt met thuiswerk lijkt dan ook meer aangewezen. Het ‘hybride’ werken waarbij de voordelen van thuis- en kantoorwerk gecombineerd kunnen worden, moet de standaard worden binnen de overheidsdiensten.
• De veralgemening van het hybride werken zal vooral een andere arbeidsorganisatie vergen en een andere ingesteldheid van zowel leidinggevenden als van werknemers. Er zal meer resultaatsgericht moeten

gewerkt worden. Wat belangrijk is, zijn de realisaties en de output en niet het moment van de dag waarop deze tot stand gekomen zijn. Er moet volledig afgestapt worden van de 9 tot 5-mentaliteit en er zal bij de leidinggevenden vertrouwen moeten zijn in de werknemers en bij de werknemers zal de nodige

verantwoordelijkheidszin aanwezig moeten zijn om met dit grotere vrijheid inzake arbeidsritme op een volwassen manier om te gaan.

• Daarnaast is en blijft het ontzettend belangrijk dat het personeel van de overheid in alle onafhankelijkheid, los van elke mogelijke politieke of andere druk, en met het algemeen belang voor ogen, haar werk kan doen. Binnen de Vlaamse overheid werd bijvoorbeeld reeds beslist om te evolueren naar één juridische vorm van tewerkstelling, met name de tewerkstelling op basis van een arbeidsovereenkomst. Dat mag er evenwel niet toe leiden dat de personeelsleden op een minder onafhankelijke manier hun opdrachten kunnen vervullen.
• De inzet op een modern personeelsbeleid houdt ook in dat personeelsleden de mogelijkheid moeten hebben om zich permanent bij te scholen. De opleidingsinspanningen dienen verder verhoogd te worden.
• Dat is ook absoluut nodig om de snelle evoluties in de samenleving te kunnen vatten en erop in te spelen.
• De personeelsleden van de verschillende overheden moeten ook de mogelijkheid hebben om, indien zij dat wensen, na hun pensioengerechtigde leeftijd te blijven werken. Het systeem van automatische pensionering dient volledig verlaten te worden. Dat moet wel gepaard gaan met maatregelen inzake werkbaar werk, zodat het voor iedereen die dat wenst mogelijk is om langer aan de slag te blijven.
• Ook dient ingezet te worden op de re-integratie van personeelsleden die omwille van ziekte of langdurige afwezigheid niet aan de slag zijn geweest.

 

 

• Standpunten: De aantrekkelijkheid van de overheid als werkgever moet verder verhoogd worden.

 

• Cd&v wil dat er blijvend ingezet wordt op het plaats- en tijdsonafhankelijk werken.
• Blijvende zekerheid voor de personeelsleden dat zij in volle onafhankelijkheid, los van elke politieke of andere druk, hun werkzaamheden kunnen verrichten.
• Inzetten op de re-integratie van personeelsleden die na een ziekte terug aan de slag willen.

 

• Tewerkstelling van kansengroepen

 

• Vlaanderen is een diverse samenleving en de overheidsdiensten moeten daar een afspiegeling van zijn.
• En overigens niet de overheid alleen. Die diversiteit moet ook in de private en andere sectoren aanwezig zijn. Maar de overheid kan en moet op dat vlak wel het voorbeeld geven.
• Een sterke overheid en aandacht voor de tewerkstelling van kansengroepen zijn niet in strijd met elkaar.
• Er is heel wat talent aanwezig in kansengroepen en een samenleving die elk talent nodig heeft, kan die niet aan de kant laten staan.
• De streefcijfers voor de tewerkstelling van kansengroepen moeten aangehouden worden, maar de inspanningen om ze te halen dienen wel opgedreven te worden, zeker voor wat de tewerkstelling van mensen met een handicap en een chronische ziekte en de aanwezigheid van vrouwen in het topkader betreft. Eind 2022 werkten er 981 geregistreerde personen met een handicap of chronische ziekte bij de Vlaamse overheid, een aandeel van 2,5%. Dit is zeker een significante vooruitgang, rekening houdend met het feit dat dit aandeel jarenlang op 1,4% bleef hangen. Maar het streefcijfer van 16158 3% is dus nog niet bereikt. Bij de federale overheidsdiensten bedraagt het aandeel 1,09% terwijl het streefcijfer ook daar 3% bedraagt. Rekening houdend met het gegeven dat er momenteel zowat 600 000 volwassen inwoners van Vlaanderen met een arbeidshandicap zijn, waarvan de helft niet aan het werk is, is er op dat vlak nog een weg te gaan. Zeker voor deze doelgroep dient de overheid het goede voorbeeld te geven.
• Ook moet verder ingezet worden op het verhogen van het aandeel vrouwen in het topmanagement. Eind 2022 bedroeg dit aandeel in de Vlaamse administratie 23,2%, wat ver verwijderd blijft van het streefcijfer van 40%. In de federale administratie benadert het aandeel vrouwelijke mandaathouders de 40%, meer dan het vooropgezette streefdoel van 33%. Het optrekken van het aandeel vrouwen in het topmanagement moet een prioritaire beleidsdoelstelling zijn. Nog al te vaak blijven vrouwen, om uiteenlopende redenen, onder hun niveau werken. Een samenleving die alle talenten nodig heeft, kan zich dat niet veroorloven.

 

• Standpunt: De overheid heeft een voorbeeldfunctie voor wat de tewerkstelling van kansengroepen betreft.

 

• Vooral voor de tewerkstelling van personen met een handicap of een chronische ziekte, moeten de inspanningen verhoogd worden.

 

• Respect voor ervaring

 

• Naar de toekomst toe zullen we met zijn allen langer aan de slag moeten blijven. Mensen zijn ook bereid en in staat om langer te werken. Mensen boven de vijftig jaar zijn op het toppunt van hun kunnen en wie de pensioenleeftijd nadert, is zeker niet van de ene op de andere dag uitgeblust. Integendeel, velen voelen zich en zijn nog zeer fit en de ganse samenleving kan alleen maar voordeel halen uit het langer inzetten van mensen met een rijke ervaring en veel expertise. Toch hebben ouderen op de arbeidsmarkt het

moeilijk en zijn werkgevers niet altijd overtuigd van het nut van het aanwerven of in dienst houden van oudere werknemers.

• Het is nochtans belangrijk dat de expertise en ervaring van oudere werknemers gevalideerd worden. Ook op dat vlak heeft de overheid een voorbeeldfunctie en moeten er inspanningen geleverd worden (bijvoorbeeld meer thuiswerk mogelijk maken, meer mogelijkheden tot deeltijds werken geven...) om oudere werknemers in dienst te nemen en te houden.

 

• 16187 Standpunt: Vanuit haar voorbeeldfunctie moet de overheid de nodige inspanningen doen om oudere werknemers aan te trekken.

 

• Bereikbare diensten, ook in een digitale samenleving

 

• De digitalisering van de diensten en van de dienstverlening waren de voorbije jaren een belangrijk aandachtspunt. Daar moet verder op ingezet worden. Digitalisering draagt immers in hoge mate bij tot de verhoging van de performantie van de dienstverlening en kan een belangrijke rol spelen in het verhogen van de bereikbaarheid van de diensten.
• Maar het is een evolutie die ook heel wat uitdagingen met zich meebrengt. Het bestaan van de digitale kloof kan het risico met zich meebrengen dat mensen die minder digitaal geletterd zijn niet dezelfde mate van dienstverlening ontvangen dan anderen. Dat dient absoluut vermeden te worden. Digitalisering mag er in geen geval toe leiden dat sommige mensen hun rechten niet zouden kunnen uitputten. De fysieke dienstverlening moet gehandhaafd blijven voor al de mensen die digitaal niet mee zijn. Voor al die mensen moet de overheid een fysiek ‘gezicht’ behouden.
• Publieke dienstverlening moet inclusief aangeboden worden: gebruik maken van een mix aan kanalen om te garanderen dat zowel digitaal-vaardigen als zij die een persoonlijke aanpak verkiezen, toegang hebben tot openbare dienstverlening.
• Bereikbaarheid heeft ook te maken met het hanteren van eenvoudig en duidelijk taalgebruik. Een overheid die in haar communicatie vervalt in al te administratief jargon dat voor de mensen onleesbaar en onduidelijk is, is geen bereikbare overheid. Overheidscommunicatie naar de mensen toe moet eenvoudig, leesbaar en duidelijk zijn.

 

• Standpunten: Fysieke dienstverlening voor mensen die minder digitaal vaardig zijn, moet gegarandeerd zijn.
• In haar contacten met de burger zijn de Vlaamse en de federale overheid een voorbeeld inzake eenvoudig en duidelijk taalgebruik.

 

 NVA

 

• 2 VLAAMSE (EN FEDERALE) OVERHEID

 

• Een modern personeelsbeleid

 

• Een neutrale overheid

 

• We geloven sterk in de neutraliteit van de overheid. Het dragen of tonen van levensbeschouwelijke tekens of politieke voorkeur is voor ons ontoelaatbaar. We zorgen voor een algemeen geldend kader rond neutraliteit bij de overheid, met specifieke focus voor functies waarbij klantencontact betrokken

 

• Harmonisering van de loon en arbeidsvoorwaarden

 

• Het statuut van het overheidspersoneel op federaal en Vlaams niveau wijkt op een aantal punten sterk af van de loon- en arbeidsvoorwaarden van de werknemers in de private sector. Vanuit het principe van gelijk loon voor gelijk werk zorgen we voor een harmonisering van de loon- en arbeidsvoorwaarden tussen contractuelen en statutairen. We volgen hierbij het model van de arbeidsovereenkomst voor werknemers uit de private sector.

 

• De contractuele werving wordt dus de regel bij de overheid, met uitzondering van de gezagsfuncties (zoals politie, inspectie, enzovoort) die statutair blijven. Zo zorgen we ervoor dat de diverse overheidsdiensten een performant en flexibel personeelsbeleid kunnen voeren en zich kunnen positioneren als aantrekkelijke werkgever, wat niet mogelijk is in het rigide kader van de statutaire tewerkstelling.

 

• We zorgen hierbij voor een aantrekkelijk pakket aan loon- en arbeidsvoorwaarden voor het overheidspersoneel, met een competentiegerichte verloning, een hospitalisatieverzekering en een aanvullend pensioen. Via een cafetariaplan kan dat pakket nog verder worden aangevuld met een aantal extralegale voordelen zoals maaltijdcheques, fietsvergoeding, enzovoort.